"POEZJA POGOTOWIA" Świetlistym promykiem Rozświetlam aranżację Wszechświata. Czubkiem nosa dotykam Gwiazdozbioru Oriona. Trzymając w rękach Dzban pełen złota Rozrzucam je na Wszystkie strony świata. Kawałkiem chleba, Karmię lud mój litrem wody, Poję spragnione owieczki. Mlekiem opatrzam rany, Miodem łatam kruszone serce. Dziwię się brakiem Zrozumienia na świecie. Pomagać to nie grzech, a tylko uczynek. Pamiętaj !